Tamarynd indyjski

Przyprawy kuchni azjatyckiej są coraz bardziej popularne

 

Tamarynd indyjski

Galgant

Galgant nazywany także Galangal należy rodziny Imbirowatych i pochodzi z Południowej Azji. Generalnie, podobnie jak przy imbirze, znaczenie użytkowe mają tylko bulwiaste korzenie. Młode, małe rośliny o pomarańczowo- czerwonej barwie miąższu, bardzo ostre w smaku są rozpowszechnione tylko w Chinach, gdzie w postaci suszonych krążków mają zastosowanie w lecznictwie. Do kuchni jako przyprawa raczej się nie nadają. Tutaj najbardziej odpowiedni i powszechny jest duży Galgant. Brązowe- brunatne bulwy o białym miąższu mają szerokie zastosowanie w kuchni azjatyckiej. Duży galgant jest delikatniejszy w smaku od imbiru.

Galgant ma zastosowanie zarówno jako świeży, a także suszony. Świeży jest delikatniejszy w smaku od imbiru. I można go, po uprzednim usunięciu wierzchniej skórki, drobno posiekać albo pokroić w plasterki. Świeży galgant pachnie podobnie jak imbir z domieszką zapachu  drzew iglastych. Można go przechowywać ( nawet kilka tygodni) szczelnie zapakowanego w woreczki foliowe w lodówce. Galgant suszony ( proszek) pachnie bardzo intensywnie i ma świeży, pieprzny smak. Dobrze zamknięty może być przechowywany ok. 1 rok.  Jest bardzo szeroko stosowany do przyprawiania mięsa, a także do deserów azjatyckich. W Tajlandii, Malaizji, Indonezji i Singapurze jest galgant szeroko stosowany jako zamiennik imbiru. Jest podstawową przyprawą popularnej tajskiej zupy z mleka kokosowego Tom kha gai. Ale i w Europie  ma coraz większe znaczenie. Na pewno możemy go smakować w Nasi- goreng. Stosuje się go produkcji likierów ziołowych, a także dodaje do pierników. Galgant pobudza apetyt i ma własności lecznicze. Stosuje się go jako środek przeciwgorączkowy i lek na przeziębienia.

Tom kha gai

Laksa- szlagier z Płd.- Wsch. Azji

 

Bouillabaisse   z Azji Płd.- Wschodniej

• Laksa jest bardzo znaną i popularną zupą w Południowo- Wschodniej Azji. Jej ojczyzną jest Malajzja i Syngapur. Ale już od dawna jest serwowana na całym świecie ku zadowoleniu smakoszy. Laksa jest przygotowywana na bazie mleka kokosowego i chili. Niezbędnym składnikiem jest typowy makaron ryżowy ( laksa), ale można z powodzeniem zastąpić go makaronem- wstążki. Reszta składników takich jak: warzywa, przyprawy, ryba, kraby zależy już od regionu i fantazji. Oczywiście można z powodzeniem, zamiast ryby, dodać mięso z kurczaka. Jest tak wiele wariantów tej zupy, że nie sposób wszystkie opisać. Dlatego wymienię tylko podstawowe:
• „Curry laksa“ jest zupą gotowaną na bazie makaronu ryżowego i mleczka kokosowego z curry tutaj można jako przykład wymienić: Laksa lemak, Katong laksa i Sarawak laksa. Są to typowe zupy   z Singapuru
  
• „Assam laksa“ tutaj podstawą jest kwaśna zupa rybna i makaron ryżowy. Jako przykład można wymienić: Penang laksa, Johor laksa, Ipoh laksa, Kuala Kangsar Laksa, Perlis laksa, Kelantanese laksa i Laksam. Recepty typowe dla Malajzji. Naturalnie wszyskie te zupy są bardzo pikantne i ostro doprawione. Dlatego nie wszyscy mogą je jeść. Proszę nie próbować gotować tych zup w „ delikatnym“ wariancie, gdyż to zmienia ich smak. Nie wszyscy Azjaci jedzą bardzo pikantne potrawy. W tym celu podaje się do ostrych dań małą szalę jogurtu. Jogurt doskonale łagodzi ostre przyprawy.
  

Szaszłyki z gładzicy i scampis

Ciekawa kombinacja płastug z krewetkami